“Allah'ın rızası, anne ve babanın rızasındadır.

Allah'ın öfkesi de anne babanın öfkesindedir.”

Yaratıcı kudret, yaratmayı murat etmişse istediği şekilde, zamanda, sürede ve mekânda yaratma işini gerçekleştirir.

Çünkü yaratma fiili bizatihi, başlı başına bütün diğer iş, oluş ve mekânların yanında eşi, emsali olmayan bir fiildir ve sadece O’na mahsustur.

Eğer bu fiili ortaya çıkarmak, vücut sahibi kılmak, bu fiile varlık elbisesi giydirmek başlı başına bir “hikmete” sahipse ve bu önemli fiil gerçekleşecekse o zaman, Yaratıcı Kudret bunu, kendi kuralları ile, yani Sünnetullah çerçevesinde sebeplere bağlar ve yaratır.

Sebepler ise ikinci derecede öneme sahiptir.

Zira Yaratıcı Kudret yaratmaya muktedir olduktan sonra, isterse, o yaratma fiilini, herhangi bir sebebe bağlamadan da yaratabilecektir, önemli olan ve esas olan yaratma'dır.

Ancak, yaratma gücüne sahip olan Rabbimiz, kuralsız, kaidesiz, sebepsiz ve vasıtasız yaratmak istemiyor.

Çünkü, burada, hem kurallara, kaidelere ve sebeplere bir "değer" atfediyor hem de çalışarak ilerlemenin müteselsil şartlarını ve anahtarını yarattıklarının eline ve emrine veriyor.

Öte yandan "varlık", başlı başına bir "değer."

"Yokluk" ise başlı başına bir "hiçlik"tir.

Yani varlık artı bir ise, yokluk boşlukta, evrende bir yer, sayı, kütle, değer, önem ortaya koymamış olmaktır.

Öyle ise, hiçlikten, varlığa çıkmak, var edilmiş olmak emsalsiz bir "değer" taşımaktadır.

Zira yaratılmış olmak, hele insan olarak yaratılmış olmak ise ayrı bir değer ve önem taşıyor, bütün mahlukatın en şereflisi oluyorsunuz yani.

Çünkü insan, "muhatap" kabul edilerek, değerler silsilesiyle donatılarak yaratılıyor.

Mesela, akılla, yürekle ve en önemlisi yaratanından bir parça taşıdığı ruhuyla birer değer........

© Haber7