Bağlama ilk olarak anneyle veya bakım veren kişiyle gerçekleşir. Bebeklik/çocukluk döneminde stres ve tehlikelerde güvenebilecek, sevgi ve diğer ihtiyaçları karşılayacak bir bakım verene ihtiyaç vardır. Bu ihtiyaçlara karşı alınan tepkiler de bağlanma biçimini belirlemektedir. Bunlar; güvenli, kaygılı ve kaçıngan bağlanma stilleridir. Öğrenilmiş olan bu bağlanma stilleri gelecekte kurulan tüm ilişkileri etkileyebilmektedir.

Bu bağlanma örüntülerinden en sağlıklı olanı güvenli bağlanmadır. Çocukluğunda tüm ihtiyaçları karşılanmıştır ve anne veya bakım veren kişi ulaşılabilirdir. Samimi ve güvenli bir ilişki öğrendiği için yakın ilişkilerden rahatsız olmazlar. Duygularını ifade etmekte zorluk yaşamazlar. Ancak bu ihtiyaçlar karşılanmadıysa gelecek yaşantısında kurduğu ilişkilerde aynı durumu/ilgisizliği göreceğini düşünerek kaçarlar veya bu ihtiyaçları karşılayacak birinin peşine düşerler ve bulduğunda da kaybetme kaygısıyla yapışırlar.

Çocukluk döneminde öğrenilen bağlanma stillerini değiştirmek zorlayıcı olsa da bunu sağlıklı hale getirip değiştirmek farkındalık ve çabayla mümkündür.

Çocukluk döneminde annenin ya da bakım veren kişinin çocuğun ilgi ve ihtiyaçlarını kararsızlık, kaygı ve tutarsızlıkla karışlamış........

© Güneydoğu Ekspres