Cumartesi Anneleri/İnsanları 1000. defa toplandılar ve mutat eylemlerini yaptılar. Stratejik olarak yumuşayan devlet vicdanı, eylemleri bu defa engellemedi. Herhangi bir olumsuzluk da yaşanmadı. Böylece ülkenin ahalisi de bu eylemleri yasaklamanın, acıları yetmiyormuş gibi üstüne bir de gaz sıkmanın, coplamanın, emniyet araçlarına tıkmanın ne kadar anlamsız olduğunu görmüş oldu. Evladı, kardeşi, sevdiği şaibeli bir şekilde ortadan kaybedilmiş olanların, yaşamadığından emin oldukları yakınlarının akıbeti, mezarı, kemikleri için verdikleri onurlu mücadeleyi anlayabilmek için onların durumunda olmaya gerek yok, insanlıktan biraz nasibini almış olmak yeterlidir.

Güncel tabir ile söyleyelim; bu insanların yakınları bir dönem herkesin nasıl vuku bulduğunu bildiği gayrı nizami yöntemlerle “uyutuldular”.

Eğer kör ve aptal taklidi yapmayacaksak; yakın tarihte tesadüfen ortaya çıkan belgeleri de yok saymayacaksak ne olup bittiği ortada.

Cumartesi Annelerinin/İnsanlarının özlemlerinin ve acılarının dineceği, faillerin de yaşıyorsa fiilen, aksi hâlde gıyabında cezalandırılacağı güne dair umudumuzu koruyoruz.

Gelelim sair uyutulma mevzuuna... Devletlû aklımız, toplanacak sokak hayvanlarının sahiplendirilemezse uyutulmasını planlıyor. Güya Batı’daki örnekler incelenmiş, orada böyle yapıyorlarmış.

Hani Batı’nın iyi yanlarını alacaktık(!)

Nerede müstebit, can yakıcı, kararmış vicdanları okşayan bir uygulama........

© Gazete Pencere