Bu yazı kaleme alındığında Polonez işçilerinin direnişi 145, açlık grevi ise 4. Gününe girdi. Polonez’de çalışan çoğunluğu kadın 146 işçi Tek Gıda İş sendikasına üye oldukları için Ürdünlü patron tarafından kod 46 ile yani yüz kızartıcı suç işledikleri gerekçesiyle işten atıldı. Yüz kızartıcı suç… Manidar değil mi? Yıllarca hafta sonu, gece mesaisi demeden emek verdikleri, ürettikleri, var ettikleri üretim tesisine girişlerine bir mesaj ile son verildi. Polonez işçileri 145 gündür sendikalı çalışmanın, örgütlenmenin bir hak olduğunu haykırıyor. İşçiler seslerini duyurmak için her yolu denedi. Çalabilecekleri her kapıyı çaldı. Kaymakamlık, valilik, Çalışma Bakanlığı… Duyurdular da seslerini. İşten haksız yere atıldıkları Çalışma Bakanlığı’nın raporuyla tescillendi. Ancak gelin görün ki ne Anayasa ne raporlar patrona işlemiyor. Bir harami saltanatıdır gidiyor. Patron her türlü hukuksuzluğa başvuruyor. Kaçak işçi çalıştırıyor, hijyenik olmayan koşullarda, yeterli eğitim ve donanıma sahip olmayan işçilerle gıda üretimi yapıyor, halkın sağlığıyla oynuyor. Ne işçilerin anayasal hakları, ne de halkın sağlığı iktidarın radarına girmiyor. Ürdünlü patrona dokunmayanlar işçilerin önüne barikatlar örüyor. Ankara’ya yürümek isteyen işçiler günlerdir Çatalca’da kuşatma altında tutuluyor. Emniyet güçleri işçilere tek adım attırmamak........

© Gazete Manifesto