Her ne kadar “Aday kim olacak?” tartışması medya mahallesinin ve Cumhur aleminin en önem verdiği tartışma konusu olmaya devam etse de Türkiye’nin karşısındaki ciddi imtihan, ne dün ne de bugün sadece o soruyla sınırlıdır. Mesele, Türkiye Cumhuriyeti 100’üncü yılını kutlarken kuruluş değerleriyle mi ikinci yüzyılına yelken açacak, yoksa birilerinin gafletle iddia ettiği gibi demokratik, laik ve katılımcı Cumhuriyet otokrasiye, taassuba, kul olmaya verilen bir “reklam arası” mı?

20 yıldır harlanan dindar, kindar, intikamcı kazanda yavaşça tehlikenin büyüklüğünü tam anlamıyla idrak edemeyen halk, büyük ekonomik ve finansal kriz içerisinde bir yandan da artık “değerli yalnızlık” aşamasından “dünyadan kopukluğa” ya da tam anlamıyla serbest savrulmaya dönüşen dış politika siyasetsizliği yaşamsal tehdit boyutlarına vardı. Gerek dış politika, güvenlik ama özellikle ekonomik ve finansal çöküşün sonucunda otokritik önlemler bir yandan, Türk lirasını rehin veren şeffaf olmayan ve şartlarının bilinmediği takas (swap) uygulamaları, diğer yandan gücün korunması eksenli devlet ve hükümet gücünün ve imkanlarının kontrolsüzce ve keyfi kullanımı devlette baştan sona bir restorasyon ihtiyacını ortaya koymaktadır.

Kararsızlar için önemli, ama…

Elbette “aday kim olacaktır?” sorusunun cevabı, özellikle yüzer gezer ya da kararsız vatandaşların karar vermesinde etkili olabileceği dikkate alınır ise seçimin sonucu üzerinde etkili olabilecek bir faktör olacaktır. Ancak “Otokrat, dayatmacı, denge ve denetleme tanımayan bir liderliğe karşın seçimi kazanacak herhangi bir karşıt aday mı?” yoksa karşı kaşıya bulunulan durumun hızla üstesinden gelinmesinin gereği imkan ve yetenekle donatılmış, olabildiğince kısa bir sürede Türkiye’yi denge ve kontrol mekanizması olan, demokratik, laik sosyal devlet yönetim sistemine taşıyacak restorasyon sürecini başarıyla yönetecek bir orkestra şefi mi arıyoruz?

Bazı isimler üzerinde çok beklentiler yaratılmış durumda.........

© Gazete Durum