Bazı insanlar vardır; makamda otururlar ama aslında oturdukları koltuğun ağırlığını taşıyamazlar. Onlar, çevresine kendinden daha yetenekli, daha donanımlı insanların gelmesinden korkar. Çünkü bilirler ki ışığın yanında gölge küçülür. Bu yüzden etraflarına itiraz etmeyen, soru sormayan, düşünmeyen, sadece “emredersiniz” diyen insanlar toplarlar. Böyle yöneticiler için kurumlar büyümez; sadece sessizlik büyür. Fikirlerin yerini talimatlar, gelişimin yerini korku alır.

Oysa gerçek liderlik başka bir şeydir. Güçlü lider, kendinden daha yeteneklileri yanına almayı bir tehdit değil, bir zenginlik olarak görür. Çünkü bilir ki büyük işler tek akılla değil, büyük bir akılla olur. Gerçek lider, çevresindeki insanların parlamasından rahatsız olmaz; aksine onların ışığıyla yolunu aydınlatır. En iyi doktorları, en donanımlı öğretmenleri, en yaratıcı çalışanları işe alır. Kendisini değil, kurumu büyütmenin derdindedir. Onun kapısı eleştiriye açıktır, çünkü bilir ki ilerleme, ancak rahatsız edici sorularla başlar.

Bir kurumun kaderi aslında onun yöneticisinde saklıdır. Zayıf olan, kendine benzer zayıflar toplar; güçlü olan ise gücünü başkalarının gücünde tamamlar. Bu nedenle liderlik, sadece bir unvan değil; bir yüreğin genişliği, bir karakterin cesaretidir.

Fakat hayat sadece liderlikten de ibaret değildir. Her insanın kendine ait zorlukları, daralmaları ve görünmeyen sınavları vardır. Bazen işler tıkanır, yollar kapanır, kalbimiz daralır. Her şey üst üste gelir. Çaresizlik, kapı eşiğinde bekleyen soğuk bir misafir gibi içimize çöker. O anlarda insan,........

© Enpolitik