Atatürk’e olan özlem gibi köy enstitülerine duyulan özlem de azalmıyor tanıdıkça daha da artıyor.

Peki niye?

Çünkü ne için kurulduklarını, ne yaptıklarını, neye ihtiyaç duyulduğu, saygınlığın nasıl kazanılacağını çok iyi biliyorlardı. Çünkü o toprağın çocuklarıydılar…

Köy enstitüleri sorun yaratan değil sorun çözen nesiller yetiştirdi.
Eksiklerimiz çok diye sızlanan değil ihtiyaç duydukları hemen her şeye kendileri üretti.
Okullarını, sıralarını, kendileri yaptı, yiyeceklerini, öğretmenlerini kendileri yetiştirdi.
Sadece akademik eğitime yönelmedi sanata, spor, zanaatkarlığa ve en önemlisi de yaşadığı topluma önder olmanın sorumluluğunu yerine getirmek için her derde çare olmayı kendilerine iş edindiler.
Teorik eğitimin yanında uygulamalı eğitime aynı oranda değer verdi, her öğrencinin ilgi ve yetenekleri sadece keşfetmekle kalmadı, onları geliştirdi.
Feda edilecek tek öğrencim olamaz mantığıyla hareket edip öğrenci seçiminden mezuniyete kadar liyakata........

© Eğitim Ajansı