IMF her yıl kurucu anlaşması­nın 4. Maddesine istinaden üye ülkelere ekonomik durumu ince­leyip tavsiyelerde bulunacak bir heyet gönderir. Daha sonra da he­yet bir rapor yayınlar. Türkiye’de halen yaşandığı gibi ekonomik so­runların baş gösterdiği, makroe­konomik dengelerin bozulduğu ül­keler için IMF değerlendirmeleri önemlidir çünkü lafını pek sakın­madığı gibi yerli ekonomistlerden daha üstün bir otoriteye sahiptir. Bu yılın raporu geçen hafta yayın­landı. Okuyunca sizlerle paylaş­maya değer buldum.

IMF önce başarılı gördüğü ge­lişmeleri övmekle başlıyor. Kade­meli dezenflasyonun sağlam (so­lid) büyüme ile birlikte gerçekleş­mesini, riskler hâlâ yüksek olsa da, azalmalarını başarılı buluyor. Bu başarıyı da ekonomi yönetiminin enflasyonu düşürmekteki karar­lılığı bağlamında TCMB’nin başta politika faizi olmak üzere çeşitli araçlarla reel faizi yüksek tutma­sına ve bu yıl bütçe açığının dü­şürülmesine (IMF tanımıyla yüz­de 5’ten 3,6’ya) bağlıyor. Doğru­su ben bu ölçüde övücü olmazdım ama değerlendirmeye genelde ka­tılıyorum. Biraz diplomasi kokan bu övgü faslından sonra IMF kendi deyimiyle “Türkiye’yi daha düşük risk ve daha yüksek büyüme pati­kasına” sokmak için hangi politi­kaları izlemesi gerektiğini peş pe­şe sıralıyor. Raporda tam 5 politi­ka alanında tavsiyeler var. Maliye, para ve döviz kuru, gelir, finans ve yapısal reform­lar. Finansal istikrar için IMF yapılanlardan mem­nun: Bu alanda dikkate değer bir tavsiyesi yok. Diğer 4 alana yönelik po­litika tavsiyelerini sıra­sıyla ele alalım.

Maliye politikası: IMF bu yıl başlayan bütçe açığının geldi­ği seviyeyi (yüzde 3,6) başta........

© Dünya