Bu soruya en kısa şekliyle “evet” biçimin­de cevap vermek mümkün. Küresel eko­nomide sermaye ve birey hareketliliği arttıkça, vergi idarelerinin uluslararası alanda iş birliği ihtiyacı da gün geçtikçe büyüyor. Vergi borçları­nın yabancı ülkelerdeki malvarlıklarından tah­sili artık yalnızca teknik bir durum olmayıp, ka­mu gelirlerinin korunması açısından da strate­jik bir konu haline gelmiş durumda.

Bu noktada OECD’nin öncülüğünde geliştirilen Sınır Ötesi Vergi Alacaklarının Tahsiline İlişkin İdari Yar­dım Mekanizması (Cross-Border Assistance in the Recovery of Tax Claims – CBAR) önemli bir gelişme. Genel bir ifadeyle, CBAR, bir ülke ver­gi idaresine başka bir ülkedeki mükelleften ala­cağını tahsil etme imkânı tanıyor. Yani devlet­ler, artık yalnızca kendi sınırları içindeki değil, yabancı ülkelerdeki borçluların malvarlıkları­na da ulaşabiliyor. Böylece hem tahsil etkinliği artıyor hem de uluslararası vergi şeffaflığı daha somut bir zemine oturuyor diyebiliriz.

CBAR’ın dayanağını OECD ve Avrupa Kon­seyi’nin hazırladığı Çok Taraflı İdari Yardım­laşma Sözleşmesi ile ülkeler arasında imzala­nan Çifte Vergilendirmeyi Önleme Anlaşmala­rı (ÇVÖA) oluşturuyor. Bu anlaşmalar, yalnızca bilgi değişimini değil; aynı zamanda muhafaza tedbirlerini ve vergi alacaklarının sınır ötesi tahsilini de düzenlemektedir.

Ancak bu hükümlerin fiilen uygulanabilme­si için çoğu zaman........

© Dünya