Rasûllerin hayran olduğumuz yönlerinden birisi de Allah Teala karşısında, sözü hiç uzatmadan, kendilerini hiç savunmadan suçlarını itiraf etmeleri, O’ndan af ve bağışlanma dilemeleridir.

Eğer bizim bugünkü mantığımızla olayı ele alsalardı, yasak meyveden yedikleri için suçlu duruma düşen Hz. Âdem ve Hz. Havva’nın Rablerine karşı söyleyecekleri epeyce sözleri olabilirdi;

‘Ey Rabbimiz, bu konuda bizim suçumuz yok sayılır, bize şeytan vesvese verdi, bize yemin etti, biz yalan yere yemin edileceğini hiç bilmiyorduk, hem bunu Sana isyan olsun diye yapmadık, cennette ebedi kalmak için yaptık… vs’ benzer bir savunma yapabilirlerdi.

Fakat hiç uzatmadılar: ‘Ey Rabbimiz! Biz kendimize zulmettik. Eğer Sen bizi bağışlamazsan, bize merhamet buyurmazsan, hüsrana uğrayanlardan oluruz!’ (A’raf: 23) diyerek derhal suçlarını kabullendiler.

Bu fazileti Hz. Musa Aleyhisselam’da da görüyoruz. Bilindiği üzere Firavunun sarayında yaşadığı gençlik döneminde, şehirde Firavun’un kavminden bir kişiyi öldürüyor.........

© Doğruhaber