“Berlin’de hâkimler var!”

Brecht’e de atfedilen ve arkasında uzun bir hikâyesi olan bir özdeyiş.

Anlamı açık: mutlak gücün keyfiliğine, zulmüne, zorbalığına karşı bıkmadan, yılmadan girişilen ve ümit kesilmeyen bir adalet arayışı.

Kerim Han başkanlığındaki Uluslararası Ceza Mahkemesi’nin (UCM), İsrail Başbakanı Netanyahu ile eski savunma bakanı Yoav Gallant hakkında “savaş suçları” ve “insanlığa karşı işlenen suçlar” kapsamında aldığı tutuklama kararı, insanlığın sustuğu, unutulduğu bu zamanlarda bile adalete olan inancın hepten yitirilmediğini gösteriyor.

İtalya’nın en saygın siyasi düşünürlerinden, ünlü hukukçu Luigi Ferrajoli bu bağlamda şöyle söylüyor:

“UCM kararı hâlâ uluslararası hukuk diye bir şeyin olduğunu ve de Lahey’de yargıçların bulunduğunu, kontrolsüz gücün sınırları bulunduğunu kanıtlıyor. Bize Filistinlilerin insan olduğunu hatırlatıyor.”

İfadedeki “hâlâ” vurgusuna dikkat çekerim.

Dünya nerelere sürüklendi?

Yani “hukuk”un hiç olmadığı, yok sayıldığı bir uçurumun kıyısındayız. “Filistinlilerin insan olduğunu” hatırlatmak bile cesaret gerektiriyor!

Hukukun ve insanlığın -ki at başı giden şeyler bunlar- göz önünde savsaklandığı dönemlerden geçiyoruz.

Böyle olmasa Biden görevi devralacak ezeli, ebedi rakibi Trump’a taş çıkaracak bir açıklık ve küstahlıkla alınan bu kararı “outrageous/skandal, hangi cüret!” sözleriyle betimler mi?

Yargıçlar belli ki hadlerini aşmışlar. Yazılı olmayan görünmez kırmızı çizgilerin dışına taşmışlar.

Başlarına kim bilir neler........

© Cumhuriyet