Trideset i tri godine nakon ubistva 31 člana njegove uže porodice, Fikret Bačić ne uspijeva da ukopa njihove posmrtne ostatke.

Dosadašnje ekshumacije nisu pomogle u traženju njegove porodice.

„Kada se počela iskopavati Tomašica, nadali smo se da ćemo tu pronaći i svoju djecu“, priča Bačić.

Učesnik je brojnih okruglih stolova o ekshumaciji. Ipak, dosta tih događaja organizuje se pro forme, kaže on.

„Institucije pošalju ljude koji ne mogu da odgovore na naša brojna pitanja. Oni koji bi mogli, baš u institucijama, uopšte i ne dolaze“, priča Bačić.

Ocjenjujući nivo institucionalnih reformi kao mehanizma tranzicione pravde, Bačić kaže da u Prijedoru stvari idu na gore. Godinama poslije pokretanja inicijative o izgradnji spomenika za 102 ubijene djece u proteklom ratu, gradske vlasti ignorišu zahtjeve roditelja da tema dospije na dnevni red gradske skupštine. Dogovor je bio skoro pa postignut ali su gradske vlasti od njega odustale.

„Nudili su nam brojne lokacije, nismo imali problem ni sa jednom od njih. Nudili su nam i alternativna rješenja, ni s tim nismo imali problem. Sada nam više ništa ne nude. Ako ne........

© BUKA Magazin