Genç kadın, şehir dışından gelmiş annesine evin bahçesini gezdiriyor. Bu devasa bahçede çiçeklendirmeyi nasıl yaptığını, havuzu nasıl inşa ettiklerini, şurada da ailenin bal ihtiyacını karşılayan arı kovanının bulunduğunu anlatıyor. Anne kızıyla gurur duyuyor. “Bu kampın duvarı mı?” diyor bir ara, bahçenin bir kenarını boydan boya kaplayan yüksek, gri duvarı göstererek. “Esther Silberman da burada mıdır acaba?” diye soruyor merakla. Bir zamanlar Esther Silberman’ın evine temizliğe gidermiş.

Bu güzel bahçede, duvarın arkasındaki hiçbir şey görünmüyor. Mahkumların çığlıkları, tüfek sesleri, Alman kurt köpeklerinin öfkeli havlamaları çok uzaklardan duyuluyor. Bir de, sıcak günlerde bile bacalardan tüten kara dumanlar var, ama en kuvvetli rüzgarlar bile yanmış insan eti kokusunu buraya getiremiyor, çünkü duvarın arkası çok uzak.

Kocası Rudolf Höss’ün “Auschwitz’in kraliçesi” diye hitap ettiği genç kadın, Hedwig Höss. annesine bahçedeki çiçeklerin kokusundan söz etmeyi sürdürüyor. Esther Silbermann sorusu tüm ağırlığıyla havada asılı...

Güzel bir yaz günü, Höss Ailesi misafirlerini havuz başında eğlendirirken Rudolf Höss karısına Oranienburg’a tayin edildiği haberini veriyor. Hedwig çok üzgün, çünkü bir yeryüzü cenneti olan Auschwitz’i terk etmek istemiyor. Rudolf’a bu konuyu Hitler’le görüşmesini söyleyecek kadar, hatta “Sen Oranienburg’a git, ben çocuklarla burada kalayım.” diyecek kadar çok seviyor Auschwitz’i. Auschwitz’de çocuklar mutlu, hayat güzel.

∗∗∗

Uzun metraj........

© Birgün