Yoksulluk yalnızca bir gelir eksikliği değil, maalesef aynı zamanda toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin bir sonucu.

Peki bu ne demek?

Kadınlar, örneğin, depremler ve doğal afetler gibi krizlerde, ekonomik sistemin en kırılgan kesimini oluşturuyor.

Savaş ve çatışma zamanlarında da en çok etkilenen ilk kesimleri yine kadınlar ve çocuklar oluşturuyor. Elbette bu tesadüf değil.

Tıpkı, bir fabrikanın küçülme bahanesiyle işçi çıkarması gerektiğinde ilk gözden çıkarılanların kadınlar olmasının tesadüf olmadığı gibi.

Ayrıca, ataerkil toplum yapısı, kadının istihdam piyasasındaki yerini sürekli olarak sorgularken, evdeki görünmeyen emeği de adeta bir zorunluluk olarak kabul ettiriyor.

Geçen aylarda, Kadın İşçi haber sitesinin hazırladığı “Depremde etkilenen kentlerde kadınların ücretli ücretsiz emeği” raporu, bu durumu net bir şekilde ortaya koydu.

İstanbul Beyoğlu’ndaki Aynalı Geçit'te yapılan basın toplantısında konuşan araştırmacılardan Özgür Genç, Hatay, Maraş ve Malatya’daki kadınların yaşadığı zorlukları detaylı bir şekilde anlattı.

Kadınlar, bu illerde tarımda ya da fabrikalarda sigortasız, düşük ücretlerle çalışırken, bir yandan da deprem sonrası ev içi emeğin yükü altında eziliyor.

Çoğu zaman bu emek görünmez kılınıyor, ama kadınlar ev içi sorumluluklarını yerine getirmedikleri anda bu işin ne kadar önemli olduğu hemen fark ediliyor.

Tam olarak anlatmaya çalıştığım durum da bu. İşte, toplumun kadınlara biçtiği roller bu eşitsizliğin temelini güçlendiriyor.

Hali ile kendilerine biçilen “karakterle” “sabırlı, uysal, itaatkâr” olarak tanımlanan kadınlar, kamusal alanda düşük ücretli, yoğun emek gerektiren daha ağır fakat "önemsiz" işlere mahkûm ediliyor.

Bakım, temizlik gibi işler kadınlara "uygun" görülürken, yüksek ücretli, prestijli işler erkeklerin tekeline bırakılıyor.

Depremler, kadınların çalışma hayatını daha da kırılgan hale getirirken, ev içi şiddetin artması da sıklıkla ifade........

© Bianet