Kedi deyip de geçtiğim çok olmuştur, ne zaman ki onlar ile birlikte bir hayatı paylaştım, onlar beni değiştirmeye, dönüştürmeye başladılar.

Kedilerin bana yaptıkları ilk ciddi uyarıları " ehh ercooo koştur koştur nereye kadar, şöyle bir mola ver, içine bir dön bak, onun neye ihtiyacı var ?" Elbette ki hayatı biraz yavaşlatmak, bedenin, ruhun, doğanın, kedilerin ritmine ayak uydurmak. İlk dersim için Çiya ve Soré ye ne kadar teşekkür etsem azdır.

Bu yaz Merdo ile yeni evimize geçtik. Kuzey Bask’ta şirin çok güzel bir kasaba olan Tardets’ de yaşamaya başladık.

Paris’ten sonra burası çok iyi gelmişti. Munzur gibi bir nehrin ortasından geçtiği bu kasabada insanlar, hayvanlar ve de doğa ile uyumlu iç içe yaşıyorlar.

Dostluk ve dayanışmanın bütün güzel hallerini bu kasabada yaşıyoruz. Daha fazla ayrıntı veremem zira biz turistleri hiç sevmiyoruz, ama toplumsal meseleler ile hemhal olmuş gezginlere kapımız her zaman açıktır.

Daha eve tam yerleşmeden Merdo hızlı bir şekilde evin üçüncü ferdi için araştırmalarına başlamıştı.

Bu konuda ben pek rahat değildim, zira kedi ve köpek gibi dostlarımız ile bir hayatı paylaşmak için onların günün her saatinde rahatlıkla patileri ile toprakta olmaları gerektiği gibi bir ön kabulüm vardı. Bu sebepten Merdo kedi dedikçe ben; "ya biz bir apartman dairesinde yaşıyoruz, evimiz bir kedi için ne kadar uygun" itirazlarım ile süreci biraz ertelemek istedim.

Tabii Merdo........

© Bianet