“Türkiye’nin önünde zor günler var”… Hangi siyasetçiyle konuşsak herkesin hemen ilk cümlesi kaçınılmaz olarak bu. Aslında açıyı biraz daraltsak, sokakta karşılaştığınız birine de sorsanız o da hangi siyasi partiden olursa olsun en azından kendi önünü görüyor. Daha doğrusu ayın sonunu bile göremeyeceğini görüyor.

Tepkiler kuşkusuz ilk önce iktidardaki partiye, AK Parti’ye yöneliyor… Öfke büyüyor. İhtiyaçlar gelip dayattıkça çaresizlik katlanarak artıyor. Oyları hızla düşüyor.

Yaz sakinliği bitti. En fazla tatilden vazgeçildi. Pahalı meyve yerine ucuzundan yarım kilo alındı diyelim. Okullar açıldı. Sistem, İlköğretimden başlayarak özel ve güzele döndü; elbirliğiyle özelleştirildi. Mahalledeki okulumuz bitti. Taksitler duyda inanma düzeyinde. Üstüne bir de servis ücreti.. üstü başı.. kalemi defteri..

Üniversitelere gelince… çalışmış biricik kızı, geleceğiyle ilgili parlak hayaller kurabileceği bir yeri kazanmış… sevinemiyorlar… dert daha da büyümüş… hiç kimse neredeyse kendi kentinde........

© Aydınlık