Yazar: Sıradan mucizelerimizdir aslında; sakin bir ortamda gözlerini kaparsın ve yaşın elverdiğince geçmişe yolculuk edersin. Belki yıllar önce yan yanayken seni ter bastıran güzel kızın kokusunu duyarsın o an.. Belki de ilkokula giderken annenin sana hazırladığı beslenme sepetindeki soyulmuş salatalığın kokusunu hatırlarsın..
Çizer: Hocam ben o kadar geriye gidince hıyar kokusu yerine genelde sünnette çektiğim acıları veya bisikletten düşünce kırılan bacağımın sızısını hatırlıyorum. Zorlayınca, bendeki şerit; çocukluk sarsıntıları senaryosu şeklinde oluyor.
Yazar: O işler öyle.. Çok da şey’etmemek lazım. Lakin şu bizi geçmişe gönderiveren beynimizin gizemli mucizesi resmen “zamanda yolculuk!” Bunu da atlamamak lazım.
Çizer: Peki bunun karikatür konumuzla mutlaka alakası olduğunu düşünüyorum hocam?
Yazar: Evvet! Bekle bak sonu nasıl bağlanıyor karikatürümüze; 80’li yıllar.. bu yazar Mimar Sinan Üniversitesi- Güzel Sanatlar Fakültesi’nin Grafik 2.sınıfı öğrencisi ve oturmuş denize bakan akademinin meşhur kütüphanesinde önünde koca koca kitaplar ders çalışıyor.. Yüzünde lisede patlamış ergen sivilcelerinin izleri hala belli belirsiz duruyor. Ayrıca henüz sevgili edinememenin ezikliğini........

© Aydınlık