Bazen düşünüyorum; nezaket artık bir meziyet mi, yoksa unutulmuş bir alışkanlık mı oldu?
Bir market kasasında, bir trafikte, bir sosyal medya yorumunda… Sanki herkesin sabrı azalmış, dili sertleşmiş, yüreği kabuk bağlamış gibi.
Oysa bir zamanlar “lütfen” demek bir kibarlık göstergesi değil, insani bir gereklilikti.
Birine “teşekkür ederim” demek, karşılık beklemeden minnettarlığı dile getirmekti.
Şimdi çoğu zaman aceleyle geçiyoruz birbirimizin yanından; selamı eksik, tebessümü unutulmuş insanlar olduk.
Toplum olarak yorulduk belki. Hayatın temposu, ekonomik kaygılar, sosyal baskılar derken herkes kendi derdine gömüldü.
Ama bu yorgunluğun en belirgin sonucu, kalplerimizin birbirine kapanması oldu.
Artık nezaket,........

© Anayurt