Yağmur tüm hızıyla devam ederken artık yalnız olmadığımı fark ettim . Sonra Descartes’in sözü geldi aklıma “İyi kitaplar okumak, geçmiş yüzyılların en iyi insanlarıyla sohbet etmek gibidir.” Bu sözü aklımdan geçirirken göz kapaklarım ağırlaştı ve Floransa’da bir kafede Umberto Eco ile kahve içerken, ayıldığımı hissettim.

Dışarda yağan yağmurun damlaları cama vurmaya devam ederken duvardaki takvime ilişti gözüm, 2012 tarihini gösteriyordu. Yani Umberto Eco 80 yaşındaydı. 4 yıllık ömrünün kaldığından habersiz kahvesinden bir yudum daha alırken konuşmaya başladık. Onun tutkulu bir hayranı olduğumu duyunca rahatladı.

O an belki de en son sorulacak soruyu en başta sorarak sohbete başlamak istedim, nedense…

Üstadım; üniversite eğitimin sırasında Tanrı'ya inanmayı bıraktığını ve Katolik Kilisesi'nden ayrıldığını biliyorum.

Neden böyle bir şey yapma ihtiyacı duydun?

Oldukça açık sözlüsün evlat, bu soruyu daha önce kimse sormaya cesaret edememişti.

O zaman kulaklarını aç ve beni iyi dinle. Bilirsin orta çağ konusunda ciddi araştırmalarım oldu özellikle felsefe tarihi ve orta çağın karanlık yüzü hakkında. Sonra ‘Gülün Adı’ kitabımı yazdım, çok beğenildi ve filmi çekildi.

Hangi taşı kaldırsam altından aşağılık bir din adamı........

© Analiz