Çin'in bir köyünde yaşlı fakir bir adam varmış.

İmparatorun bile kıskandığı dillere destan beyaz atına imparator çok para teklif etse de yaşlı adam onu satmaya yanaşmamış.

“Bu benim için yalnızca bir at değil, bir dost, insan dostunu satar mı?” demiş.

Bir sabah bakmış ki, at ahırda yok.

Olayı duyan köylüler, ihtiyarın başına toplanmışlar.

“Ah ihtiyar, ah! Bu atı sana bırakmayacakları, onu senden çalacakları belliydi. Atı imparatora satsaydın, ömrünün sonuna kadar beyler gibi yaşardın. Şimdi ne paran var, ne de atın!” demişler.

İhtiyar:

“Karar vermek için acele etmeyin. Sadece at kayıp deyin, ondan ötesi sizin yorumunuz.” demiş.

Köylüler ihtiyarın bu tavrına gülmüşler.

Aradan on beş gün geçmeden, at bir gece ansızın dönmüş.

Meğer atı çalınmamış, kendi kendine dağlara gitmiş. Dönerken de, vadideki on iki yabani atı peşine takıp........

© Akasyam