Takip edenler bilecektir, geçen sene Hrant Dink Vakfı çatısı altında yürütülen ortak bir çalışmayla, benim kaleme aldığım, ‘Dar Gömlek: Türkiye’deki Ermeni Kurumlarının Sorunları ve Çözüm Önerileri’ başlıklı bir rapor yayımlandı. Raporun bölümlerinden biri, tabii, söz konusu kurumlar arasında yer alan Ermeni Patrikhanesi’ne odaklanıyor. Ermeni Patrikhanesi’yle ilgili olarak konuşulması gereken ilk kişi, doğal olarak, patriklik makamında bulunan kişidir. Biz de bu rapor için Patrik Sahak Maşalyan’la bir görüşme yaptık ve ilgili bölümde bu görüşmeden pasajlar aktardık.

Patrik Maşalyan bu görüşmede Ermeni toplumuna ve Patrikhane’ye dair bazı temel konuların altını çizdi ve bazı gerçekleri açık yüreklilikle, dürüstçe dile getirdi. Okumadıysanız okumanızı tavsiye ederim. Ben bu yazıda, önemli bulduğum birkaç noktaya değineceğim.

Patriğin ve Patrikhane’nin varlığının ve niteliğinin değerlendirilmesi gereken daha geniş çerçeve, malum olduğu üzere, Türkiye Ermeni toplumunun devlet ve geniş toplum karşısında temsiliyeti meselesidir. Akla “Böyle bir temsiliyete ihtiyaç var mı? Türkiye Ermenileri de herkes gibi bu ülkenin vatandaşı, her vatandaş hakkını nasıl arıyorsa onlar da haklarını öyle arayabilirler, neden özel bir temsiliyete ihtiyacı olsun ki?” gibi sorular gelebilir. Türkiye’de ‘eşit vatandaşlık’ kavramının kâğıt üstünde kaldığı gerçeği bir yana, Ermeni kişilerin ve kurumlarının bu kimliklerinden kaynaklanan, bir tarihi olan sorunları var. Başka bir deyişle, bunlar........

© Agos