Sokaklarda şiddet var. Suratlar asık, bakışlar öfkeli. Herkes çatacak birilerini arıyor. Trafikte biri diğerine yol vermedi diye bıçaklar, silahlar çıkıyor. Sokakta, toplu taşımda insanlar birbirlerini itip kakıyor, en küçük tartışmada şiddete yöneliyorlar.

Sevgi, saygı yitip gitti, vicdandan ise eser kalmadı. İnsanlıktan çıkmış yetişkinler, hatta anne babalar bebeklere yaşam hakkı tanımıyor. Çocuklar, kadınlar hastalıklı tahakküme kurban ediliyorlar. Gün geçmiyor ki bir kadın, bir çocuk hunharca bir cinayete kurban gitmesin.

Toplum feci derecede hasta. Psikiyatristler ve psikologlar, nüfusun yüzde sekseninin antidepresan ilaçlar kullandığını söylüyor. O halde bir yerde bir sorun var, üstelik de çok ciddi bir sorun. Bu toplumda bir zamanlar yardımseverlik, sevecenlik, saygı, sevgi vardı. Şimdi ne oldu da bu hale geldik? Ya da hep mi böyleydik de haberimiz mi yoktu? Aslında hiçbir zaman toplum olarak tam anlamıyla istikrarlı, dengeli, huzurlu bir ortam oluşturamadık ama kötünün dozu giderek artıyor. Yalnızca biz değil, dünya genelinde de kötünün egemenlik alanı giderek genişleyip güçleniyor. Parayı önceleyen vahşi kapitalizm insanlığa dünyayı dar ediyor.

İnsanlık değer kaybına uğradıkça başka şeyler yükselen değer haline........

© 12punto