“Sizin alınız al inandım/ Sizin morunuz mor inandım/ Tanrınız büyük amenna/ Şiiriniz adamakıllı şiir/ Dumanı da caba/ Bütün ağaçlarla uyuşmuşum/ Kalabalık ha olmuş ha olmamış/ Sokaklarda yitirmiş cebimde bulmuşum/ Ama sokaklar şöyleymiş/ Ağaçlar böyleymiş/ Ama sizin adınız ne/ Benim dengemi bozmayınız.”

Büyük şair Turgut Uyar ne güzel anlatır “Denge” şiirinde… Kendi bildiği doğruları size kabul ettirmek, tahakküm etmek isteyenlere, elinde bir sopayla yaşamınızı şekillendirmek isteyenlere, ahlak bekçiliğine soyunanlara, tepeden bakanlara, size ne söyleyeceğinizi dikte etmek isteyenlere, yaşam zabıtalarına adeta bir manifestodur Denge.

İnsanın iç dengesini bulması, çevreyle uyumu, topluma adaptasyonu ne kadar önemliyse, çevrenin dengesine saygısı da bir o kadar önemlidir. Hayvanların yaşam alanlarına yapılan konutlar, binalar, atılan moloz yığınları zamanla tabiatın da dengesini bozdu ve hayvanların yaşam alanını daralttı. Diğer taraftan iklim krizi ile göç yollarının ve göç zamanlarının değişmesi, doğada kendi halinde yaşayan hayvanların çoğu zaman insan yaşam alanlarına doğru yaklaşmasına da sebep oldu. Son birkaç yıldır sıcak coğrafyalarda ilçe meydanlarında görmeye başladığımız domuz sürüleri de bunların en güzel örneklerinden biri.

AKP........

© 12punto