İklim krizine karşı en savunmasız ülkelerden birinin dünyanın en kârlı endüstrilerinden moda endüstrisinin en çok sömürdüğü ülkelerden biri olması tesadüf değil. Bangladeş gibi ülkelerin hem yoksulluk ve sömürü hem de iklim krizinin aşırı sonuçlarıyla mücadele ediyor olması ikisinin de sebebinin aynı olmasından kaynaklanıyor. İklim krizine yol açan aşırı tüketim, üretim, kapitalizm, aynı zamanda yoksulluğun ve eşitsizliğin de altında yatan en önemli sebep.

Bangladeş’te geçtiğimiz hafta yaşanan selde ölen insanlarla Rana Plaza enkazında ölenlerin, birkaç ay önce eşitsizlik ve adaletsizliğe karşı ayaklandıkları için öldürülen öğrencilerin arasındaki bağ; ucu üzerimizdeki giysilere kadar uzanan bir bütünün parçalarından oluşuyor.

Küresel giyim endüstrisinin büyüklüğü 2021 yılı verilerine göre 1,7 trilyon dolar ve 60 milyon insan çalışıyor. Bangladeş’te 4 milyondan fazla doğrudan ve 15 milyon kadar dolaylı olarak çalışan tekstil işçisinin büyük çoğunluğu kadın ve asgari ücretin altında güvencesiz çalışmak bir sektör ve ülke normali. Bangladeş’teki yoksulluktan beslenen bu çalışma koşullarının sağladığı ucuz üretim dünyanın en büyük şirketlerinin üretimlerini burada yaptırmasını sağlıyor ve ülkeyi Çin’den sonra dünyanın 2. büyük hazır giyim ihracatçısı konumuna getiriyor. Sektör ülkenin ihracatının �’ini karşılıyor ve Gayri Safi Yurt içi Hasılasına katkısı .

Küresel şirketler Bangladeş’teki ucuz üretim sayesinde büyük kârlar elde ederken işçiler ağır şartlar altında yoksulluk, şiddet, taciz, sömürü ve hayati tehlike altında çalışmak zorunda kalıyorlar. Bu koşulların normalleştiği bir ülkede baskıcı bir yönetimin bulunması da şaşırtıcı değil elbette. Şirketlerin bu koşulları dayatabilmesinin önünü devletin uygulamaları açıyor.........

© Yeşil Gazete