“Terörsüz Türkiye” söylemi, gerçekten huzurun habercisi mi yoksa siyasi bir sessizliğin kapısını mı aralıyor?

Son günlerde iktidar çevrelerinin diline pelesenk olan “Terörsüz Türkiye” ifadesi, kulağa umut verici geliyor. Ancak soralım: Gerçekten terörsüz bir ülkeye mi gidiyoruz, yoksa farklı düşünenlerin sesini kısmayı “terörsüzlük” olarak mı tanımlıyoruz? Aslında cevabı biliyoruz diyeceğim ama o kadar büyülü bir sözcükler öbeği kullanılıyor ki, insan şüphe etmeye utanıyor. Ancak bu ruh hali biraz akıl süzgecinden geçince o kadar da ferah olunamıyor.

Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın “Devletimizin ilgili bütün kurumlarının olağanüstü gayretleriyle Terörsüz Türkiye menziline emin adımlarla yürüyoruz.” sözleri, büyük bir güvenlik başarısı iddiası taşıyor. Ancak sahada, toplumun farklı kesimleri bu açıklamalara aynı inançla yaklaşmıyor. Zira halkın hafızasında hâlâ, benzer vaatlerle başlayan ama toplumsal kutuplaşmayı derinleştiren dönemler var.

Peki gerçekten “terör” bitiyor mu? Yoksa sadece terör tanımı mı değişiyor?
Devletin terörle mücadelede elde ettiği askeri ve istihbari başarılar tartışmasız. Ancak mesele sadece silahların susması mı? Sosyal adalet, ifade özgürlüğü, yerel yönetimlerin yetkisi, Kürt yurttaşların kültürel hakları........

© Yeniçağ