Yahya Kemal Beyatlı’nı, “Kar Musikileri” şirinden, kendi kendime tekrar ettiğim nefis bir mısraı vardır: “Duydumsa da zevk almadım İslâv kederinden.” der üstat. Bundaki melankolik/marazi durguyu besleyen unsurlar muhtemelen yüzyıllar boyunca yaşanan her türlü felaket olduğu kadar kuzey coğrafyasının yarattığı atmosfer olmalıdır. Ancak Yahya Kemal bu ağır ve bulaşıcı kederi duygudaşlık (empati) göstererek hissetse de, bin yıllık birikim eseri İslav Kederi’nde kalamaz. Üstat, zihnini işgal eden bir başka şehir ve ‘erganun’dan (org) çıkan ahenk yerine başka bir ahenge, Tanburi Cemil Bey’in yarattığı Şark ahengine dalar. Yani erganundan çıkan acılı İslav kederi notalarının üzerinden kendi âlemine akar ve Türk coğrafyasındaki derin daüssıla ve kederi duyumsadığını söyler.

Okuyucumun aynı duyguyu hissetmesi için şiirin tamamını veriyorum: “Bin yıldan uzun bir gecenin bestesidir bu / Bin yıl sürecek zannedilen kar sesidir bu. “Bir kuytu manastırda duâlar gibi gamlı / Yüzlerce ağızdan koro hâlinde devamlı,“Bir erganun âhengi yayılmakta derinden, Duydumsa da zevk almadım İslâv kederinden.“Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta, Tanbûri Cemil Bey çalıyor eski plâkta.“Birdenbire mes'ûdum işitmek hevesiyle / Gönlüm dolu İstanbul'un en özlü sesiyle.“Sandım ki uzaklaştı yağan kar ve karanlık, / Uykumda bütün bir gece Körfez'deyim artık!”

***

Dünyada ün kazanan Türk aslılı Alman yönetmen Fatih Akın’ın “Amrum” filmini izledikten sonra değerli iki sinema yazarı arkadaşımla yaptığımız uzun sohbet sırasında ara ara film hakkında da konuşurken aklımdan geçenler bunlardı.........

© Yeniçağ