Siyaset, bu topraklarda "hizmet süresi" değil, sanki "hayat boyu dokunulmazlık ve imtiyaz" bileti gibi algılanıyor.

"Cumhurbaşkanlığı" ya da "Kıbrıslı Türk liderliği" görevinden ayrılan isimlere özel makam ve personel verilmesini her dönemde eleştirdim.

Rauf Denktaş'a tanınmıştı bu ayrıcalık ilk...
Öylece sürdü...
Talat'a...
Eroğlu'na...
Akıncı'ya...
Şimdi de Tatar'a...

Kimse de çıkıp "Yahu görevim bitti, yetkim bitti, sorumluluğum bitti; ben artık sade bir vatandaşım" demedi.

Tabii Tatar döneminde bu durum, etik sınırları paramparça eden bambaşka bir boyuta evrildi... Kendi binasını kendi için devlete kiraladı!

Bir insan, zaten kendine ait olan, kira ödemese de içinde oturacağı bir binayı neden devlete kiralar? "Maliye zaten bir başkasına bu parayı ödeyecekti" savunması, meseleyi etik olmaktan çıkarıp sadece teknik bir kılıfa sokma çabasıdır.

İnsan nasıl hazmeder bunu?
Üstelik bir ömür sürecek!

***
Ama bu bir "gelenek" haline........

© Yeni Düzen