Kimileri “makam körlüğü” der, kimileri “statü zehirlenmesi.”
Bana sorarsanız ikisi de…
Hatta bir üçüncü var.
Yetkinlik, etik, donanım, kapasite sorunu…

***

İnsan bir koltuk için nasıl bu hallere düşer, nasıl zehirlenir, kendini, bilincini, benliğini nasıl yitirir, aklım almıyor.

Bunun maddi menfaatle ilgisi olduğunu da düşünmüyorum.
Asıl mesele o “statü” sanırım.
Güç elde etmek!
Buna kişisel özellikleri değil bir makamla sahip olmak…

Özel şoför tarafından aranmak, en tepede oturmak, kabuller yapmak, törenlerde kürsüye çıkmak, hep önde yer almak, insanlara tepeden bakmak, kendini göstermek, arka kapının kapısını tutmak, nutuk atmak…

Tamam da…
Bunlara sahip olabilmek adına bir insan kendini bu kadar küçük düşürür mü?
Böylesine rezil eder mi?

Kimsenin inanmadığı bir fenalaşmayla hastaneye düşmeler, makam önerilince mucizevi iyileşmeler, koşa koşa geri gelmeler, istenmediği yerde durmalar, tutanak değiştirmeler, ret oylarının çoğunluğuna rağmen “kazandım” demeler…

***

Defa defa üstelik…
İnsan, istenmiyorsa bir görevde, seçilmiyorsa, reddediliyorsa, bunu anlar bir yerde…
Uzatmaz böyle…
Gider!

***

Makamın gücüyle kimi insanlar gerçeklerden kopuyor bazen…
Hayatın gerçekliğinden kopuyor…

Roma’yı yakan Neron’dan........

© Yeni Düzen