Ezanın Başlangıcı

Ezan Hicretin birinci yılında Medîne’de meşrû kılınmıştır. Ezandan önce Müslümanları namaza çağırmak için çan çalınası, def çalınması veya ateş yakılması gibi teklifler olduysa da, Peygamber Efendimiz (asm) çanın Hıristiyan adeti olduğunu, defin Rumların adeti olduğunu, ateşin de Mecûsî adeti bulunduğunu beyan buyurmuş ve bunlara râzı olmamıştı.

Bir gece ashabtan Abdullah bin Zeyd (ra) rüyasında bir meleğin kendisine ezan ve kâmeti öğrettiğini gördü. Bunu Peygamber Efendimiz’e (asm) arz etti.

Dedi ki: “Sabah olunca Resûlullah’a (asm) geldim. O’na rüyâmı haber verdim. Buyurdu ki: “Bu hak bir rüyâdır! Bilal ile kalk! Çünkü o senden daha yüksek ve uzun seslidir. Rüyanda söyleneni ona öğret! Bununla halkı namaza çağırsın!”

Ömer bin El-Hattâb (ra) Hazret-i Bilal’in (ra) namaz için okuduğu ezanı işitince elbisesini yerden çekerek Resûlullah’a (asm) geldi ve şöyle dedi: “Yâ Resûlallah! Seni hak ile gönderen Allah’a yemin ederim ki, ben de onun söylediği gibi gördüm.” Bunun üzerine Allah Resûlü (asm): “Allah’a hamd olsun! Bu daha sağlam oldu!” buyurdu.1

Ezanın Manası

© Yeni Asya