Allah Sese İhtiyaç Duymaz

Vahiy, Allah’ın kelâm sıfatının tasarrufudur. Yani Allah’ın konuşmasıdır. Allah’ın bir emri veya yasağı kuluna bildirmesidir. Allah’ın, kuluna bilgi aktarmasıdır. Cenab-ı Hak buyuruyor ki: “Allah bir insanla ancak kalbine ilham etmek, yahut perde arkasından sesini işittirmek suretiyle konuşur, ya da Rabbinin izniyle vahy etmesi için ona melek gönderir.”1

Ses yaratılmıştır. “Allah’ın sesi” ifadesi yanlış olur. Allah’ın konuşması bizim konuşmamız gibi değildir. Çünkü bizim konuşmamız yaratılmıştır. Allah’ın konuşmasının ise mahiyetini bilmiyoruz.

Allah insanlarla diyalog kurar, mesajını iletir. İnsana ulaşan sözleri, insanların sözleri gibidir. Cümle ve kelimelerden oluşur. Çünkü başka türlü olsaydı insanlar anlayamazlardı.

Hazret-i Musa’nın (as) Tur dağında Allah ile konuşmasının mahiyetini bilemiyoruz. Bu konuşma Kur’ân’da, “Ve kellemallahü Mûsa teklîmâ” ayetiyle bildirilir. Yani, “Allah Musa’ya kelime kelime söz söyledi.”2 demektir. Bu konuşmaya iman ederiz. Fakat bu konuşmada sesten bahsedilmez. Yani sese ihtiyaç olmadan konuşmuştur. Kur’ân da kelime kelime Allah kelâmıdır, konuşmasıdır, vahyidir.

Bazen Hz. Cebrail Kendi Suretinde Gelmiştir

© Yeni Asya