Meseleye tersinden bakan bağnaz tarafgirler, taraf oldukları siyasîlerin daha çok hayalî-hamasî sözlerini esas alırlarken, muhalif gördükleri siyasîlerin ise hiss-i zahiriye ters düşen sözlerini nazara verirler.

Bu yaklaşım tarzı, elbette ki hakperestçe değildir. Hakkaniyetle bakış, her iki tarafın da sözlerinden ziyade icraatlerini ele alıp mukayese etmeyi gerektirir.

Politikacıların ne söyledikleri de önemli elbette; ama, onların ortaya koyduğu iş ve icraatleri daha önemli. Çünkü, onları seçmedeki maksat özetle şudur: Ülkeye uzun ömürlü eserler kazandırmak ve millet için hayatı kolaylaştırıcı hizmetlerde bulunmak. Evet, bunları yapabildikleri ölçüde vekilliğin, seçilmişliğin hakkını vermiş olurlar. Gerisi lâf û güzâftır ki, bunun için seçim, sandık, vekillik şart değildir. Herkes oturduğu yerden pekâlâ konuşabilir.

Bu noktada şunu net bir şekilde ifade edelim: Meselâ Gazze’de, Filistin’de her katliâm yapıldığında tutup hemen “Kudüs mitingi,” vs. yapmak, yahut protesto yürüyüşü düzenlemek, siyasî iktidarın işi değildir. Yakışmıyor. Eğreti duruyor. O vazifeyi STK’lar yapar. Yönetimin başındakiler miting düzenlediğinde, bunu menfaatlerine,........

© Yeni Asya