Hakikaten tam yerinde ve mahzâ hakikat bir sözdür bu.

Bu sözden hoşlanmayanlar, demokrasiyi hazmedemeyenler, Demirel’den nefret edenler, Demirel’e karşı duyduğu nefreti gizli-açık “demokrasiye nefret” raddesine çıkaranlar, çare ve çözümü daima başka yerde aramışlardır. Ve, tabiî ki bulamamışlardır. Bundan sonra da bulamazlar.

Esasen, şahsî veya ideolojik menfaat hesabıyla hareket edenlerin, demokrasi içinde kalarak çare-çözüm üretmelerini de beklememek lâzım.

Bu arada, “ileri demokrasi”nin olmazsa olmaz şartlarının başında “fikir hürriyeti” ve “şeffaf yönetim”in geldiğini de hatırlatarak, konuya öyle devam edelim.

«

Seksen yıl önce demokrasiye (kerhen) geçiş yapan Türkiye’de içtimaî-siyasî (sosyo-politik) manada hangi mesele halledildiyse, hangi sorun çözüme kavuşturulduysa, hangi konuda ilerleme sağlandıysa, büyük ölçüde “demokratik erdem” sayesinde olmuştur. Bütün o erdemli hizmetlerin yeri ve adresi de daima Millet Meclisi olmuştur.

Aynı şekilde, ülkede hangi mesele halledilemediyse, hangi sorun kronik hâle geldiyse, hangi konuda yerinde sayıldıysa veya geriye gidildiyse, hiç tereddütsüz “demokrasi dışı” yol ve yöntemler sebebiyle olmuştur.

Demokrasi dışı yol ve yöntemlerin başında ise, darbe ve........

© Yeni Asya