Sabah evden çıkıyoruz, yüzler asık.

Asansörde komşumuzla karşılaşıyoruz, başlar öne eğik.

Trafikte yol isteyen şoförün üzerine direksiyon kırıyor, markette kasiyer kardeşimizi bir makine gibi görüp yüzüne bile bakmadan para uzatıyoruz.

Farkında mısınız?

Ruhumuz daralıyor, tahammülümüz azalıyor ama hepsinden önemlisi; inceliğimizi kaybediyoruz.

Eskiden "İstanbul Efendisi" veya "Anadolu İrfanı" dediğimiz bir kavram vardı.

Sadece kılık kıyafetin düzgünlüğü değil, hal ve hareketlerin, dilin, üslubun zarafetiydi bu.

Birisi su verdiğinde, "Su gibi aziz ol" denilen bir medeniyetin çocuklarıyız biz.

Kapı ziline basarken bile, içerideki insanı ürkütmemek için nazikçe dokunan ecdadın torunlarıyız.

Peki, bize ne oldu da bu kadar kabalaştık?

Günümüz........

© Yeni Akit