İnsanoğlu var olduğundan beri hayatı kendisine ve diğer yaratılmışlara zorlaştırmak için sebepsiz bir gayretin içinde olmuştur. Yüce Allah ilk insan Hazreti Âdem’e her türlü nimeti bahşetmiş bir ağacı yasaklamasına rağmen ilk insan; unutması ve şeytanın da iğvasıyla ilk imtihanı kaybetmiştir. İhtiras çemberini Kabil’in boynuna geçiren şeytan, ilk kardeş kanının dökülmesine ne kadar mutlu olmuştur acaba? Günümüzde dökülen kardeş kanları da aynı mutluluğu vermektedir İblis'e… O kadar zor mu peki oynanan tezgâhlara sırt çevirmek, ortaya çıkan kan deryasında bir zerre de olsa yer tutmamak… Cihad-ı Ekber olarak nefs-i emmareye karşı dik durmak çok mu ağır geliyor insanoğluna? Müslümanlar ancak kardeştir anlayışını diri tutmak gerektir bize… İki yanlışın bir doğru etmeyeceğinin idrakinde değil miydi ki Müslümanlar tarihte birbirlerine mezardan bile cesedini çıkarıp işkence edecek kadar intikam peşinde olabiliyordu. Yoksa muktedir olmak hırsı muhlis olma takvasının önüne mi geçmişti? İla-yı Kelimetullah unutuldu da fâni dünya mı tercih edildi? İslam’ın barış demek olduğu mu unutulmuştu? Masum bir cana kıymanın tüm insanlığa kıymakla eş değer tutulduğu mu unuttular bu dini yaşayanlar? "Yaratılanı........

© Türkiye