Evliyânın büyüklerinden olan Habîb-i Acemî hazretlerinin bir kulübesi vardı ki, orada gece gündüz ibâdet ederdi.

Bir gece elbisesinin söküğünü dikiyordu.

Nasıl olduysa iğnesini düşürdü elinden.

O anda “gün gibi” aydınlandı kulübe.

İğneyi kolayca görüp aldı.

Ama çok utanmıştı!

Yüzünü ellerliyle kapatarak;

“Affet yâ Rabbî! Ben buna lâyık........

© Türkiye