Çileli ve yorgun bir yaşam hikayesinin son noktasında teyzemi anlatmak istiyorum. O, artık yok, onu sonsuzluğa uğurladım. Anne yarısı derler teyze için, benim için annenin tamamı..Annemden de öte…

Ama öyle, inanıyorum ki çok insan için de böyle bir teyze hikayesi vardır. Herkesin hikayesi çok farklı. Bu hikaye teyzemle benim aramda. Onun anlatımı, benim tanıklığım.

Babam İstanbul’da ölümle cebelleştiği sırada, ‘çocuklarım sana emanet’ demiş, sonra sonsuzluğa doğru seyahatini başlatmış.

Teyzem, vasiyete uymuş.

Yıl, 1968..

Kendi hayat hikayemiz başlıyor. Kadına yönelik şiddete çocukluk yıllarımda tanık oldum, babam teyzeme destek verdi, sahip çıktı.

Babam, teyzemin çok kısa evlilik hayatını onun da........

© Tigris Haber