Diğer

20 Mayıs 2024

Pazar akşamı berbat bitik bi halde,
patırtı gürültü, bağırış çağırış,
itiş kakış çıkıyoruz
o felaket maçtan...
Aradan biri kafayı uzattı:

Hasan abiii!
O yazınla verdin gazı,
verdin gazı,
şu düştüğümüz hallere bak!

İçim acıdı.
Keşke ben de
o kadar havaya girmeseydim.
Ama o kadar emindim ki,
kupayı evimizde kaldıracağımızdan...
Offf!
İçimi hüzün bastı.
Elbette biliyordum, meşin yuvarlağa
güven olmayacağını...
Hiç kuşkusuz biliyordum,
futbolun adaletsizliğini,
kancıklığını...
Gençliğinde futbol oynamışlığı olan
Albert Camus,
Paris'teki entellelektüel hayatın
"kancıklığı"nı tanımlarken
şöyle demiş:

Ahlaka dair bildiğim ne varsa
futboldan öğrendim.
Çünkü top hiçbir zaman
beklediğim köşeden gelmedi.

Pazar akşamı da öyle oldu.
Maçın 75 dakikası
10 kişi oynayan
Fenerbahçe'ye
tek golle yenildik,
ve tek kelimeyle yıkıldık.
Oysa o kadar emindim ki,
büyük kupayı Ali Sami Yen'de
kaldıracağımıza,
evimizdeki kaç haftalık
yenilmezlik ünvanını koruyacağımıza...
Olmadı işte...
Kaç yıldır maça gitmiyordum.
Sevgili Asaf Savaş Hoca'yla
daha stada girerken,
tribünlere tırmanırken
patlayan tezahürata,
sloganlara bayıldım.

Yıllardır hasret kalmışım
bu sarı kırmızı çoşkuya...
Ama maçla birlikte
60 bin taraftarın
doldurduğu tribünlerdeki
bu müthiş çoşku,
o olağanüstü heyecan kasırgası yerini
derin bir hayal kırıklığına
bıraktı ne yazık ki...
Fenerbahçe daha 21. dakikada
10 kişi kalmıştı sahada...
Ama olmadı, yenemedik.
Başımız eğik ayrıldık sahadan...
Hazindi Cimbom'un........

© T24