Türkiye’de futbol, bir oyundan daha fazlasıdır. Bir sosyolojik laboratuvar, bir kimlik savaş alanı, bir milli ritüel…

Ve maalesef giderek daha çok: ahlakın en çok sınandığı yer.

Futbolcular toplum için son derece önemli bireyler, çünkü gençlerimiz onlara bakar; çocuklar onların adımlarını takip eder, toplum, onların gülüşüyle sevinir, öfkesiyle hırçınlaşır.

Ama bu alaka kolaylıkla fütursuzluğa dönüşebiliyor.

Bugün Türk futbolunun en kirli aynasına bakacağız.

Ve bu aynaya yansıyan bazı karanlık hadiseleri hatırlayacağız; çünkü biz unuttukça ne yazık ki tekrar ediyor.

Bugün Mert Hakan Yandaş’ın kendi camiasından tutun da toplumun bütünü tarafından bir nefret objesine dönüşmesinde de bu fütursuz hadiselerin payı var. Yandaş, topunu oynamaktan ziyade bu fütursuzlukların futbolun doğal tabiatı olduğu zannına kapıldı.

Günün sonunda bir başına kaldı.

Ailesi ve tanıdıkları dışında ne seveni ne de sahip çıkanı kaldı.

Velhasıl yakın geçmişten uzak yıllara doğru uzanıp futbolcuların toplumun sinir uçlarını nasıl zorladıklarını hatırlayalım.

Oysa Fenerbahçe taraftarı kaptanlarının heykelini diken bir camia iken bugün dönüp kaptanının yüzüne bile bakmaması tesadüf mü?

Arda Turan: Hastane Baskınından Mahkeme Koridorlarına

Bir futbolcu düşünün… Barcelona’ya transfer olacak kadar yetenekli; dünya vitrininde “Türk yıldız” diye anılan biri.

Sonra bir gece… Bir tartışma, bir kavga, kırık bir burun…

Ve elbette bir hastane baskını: Silahla gelinen kapılar, tehditler, mahkeme duvarlarına çarpan bir kariyer. Bu olay, sadece bir şiddet vakası değil. Bu olay, şu soruyu haykırıyor: “Şöhret, insanı hukukun üstüne mi çıkarır?”

Çocukların idolü olan bir futbolcunun silahla hastaneye girmesi, toplumun bilinçaltına şu mesajı verir: “Başarılıysan,........

© SuperHaber