Şaşkınlıkla bakakaldım.

Hayalimdeki araba bir rüyadan çıkıp geliyor gibi biraz ilerimizde durdu.

Bu sarı renkli bir Mercedes otomobildi, Alman plakalıydı. İçinden yaşlı bir çift çıktı.

Yüzleri gülüyordu.

Derin derin tatlı deniz havasını soluyorlar, gökyüzüne, denize, kıyıya vuran dalgacıklara sevinçle bakıyorlar, yüzleri büyük bir hayat ışıltısında parlıyordu.

Onların gülüşlerinin ışıltısı bize de bulaşmış olmalıydı ki, biz de gülmeye başlamıştık.

Merakla onları izliyorduk.

Bu görüntüde, öyle dile gelmez, ulaşılmaz, hayale sığmaz bir mutluluk vardı ve insanı sevinçle bağlıyordu kendine.

★★★

Arabanın bagajından bir kamp çadırı çıkarıp kurmak için uğraşırlarken yanlarına yaklaştık. İngilizce yardım etme dileğimizi ilettik. Yaşlı adam gülümseyerek “Türkçe biliyorum, Türkçe konuşabilirsiniz” dedi. Kırık bir Türkçeyle konuşuyordu:

“Bremen’de Mercedes Fabrikası’nda ustabaşıydım, yüzlerce Türk işçi çalışıyordu yanımda. Çok iyi dosttum onlarla. Ben onlara Almanca........

© Sözcü