Türkiye’de kadın, çocuk ve hayvanlara yönelik şiddet gün geçtikçe artıyor. Bu acı gerçek artık herkesin dilinde. Sokakta, evde, kahvehanede; herkes ekonomik sıkıntılardan, adaletsizlikten, mafyadan bahsediyor ama kimse gerçek bir adım atmıyor.

Buna bir de sokağın orta yerinde işlenen cinayetler, tecavüz girişimleri, tacizler, uyuşturucu ticaretinin yol açtığı vahşetler eklenince, korku ve endişe toplumun damarlarında dolaşan bir zehir gibi yayılıyor.

Kadınlara, çocuklara ve hayvanlara karşı işlenen suçlar adeta bir rutin hâline gelmiş durumda. Artık şaşırmıyoruz bile. Millet çıldırmış; sanki cezası yokmuş gibi bir rahatlıkla suç işliyor. Bu "Az yatar çıkarım" zihniyetinin ürünü, çünkü kimse hak ettiği cezayı almıyor.

Peki, bu kısır döngüye ne zaman son vereceğiz? Yargının cezasızlık politikası, toplumdaki çaresizlik ve gelecek kaygısı, işte tüm bunlar bizi ve gençleri karanlığa sürüklüyor.

***

Fatih’te öldürülen Ayşenur Halil ve İkbal Uzuner gibi, hayatlarının baharında, acımasızca katledilen kadınların isimlerini nasıl unutacağız? Hâlâ Münevver Karabulut’un........

© Sözcü