Hristiyan aleminin düşündüğünün aksine, biz insanın melek olarak doğduğuna inanırız; tüm günahlardan muaf, tertemiz, sade ve önyargısız. Sonra insan büyüyüp öğrenmeye başlar ve öğrendikçe kirlenir. Aslında insan, var olabilmek için kirlenmek zorundadır; çünkü doğduğu dünya melekler için değil, güçlü olan, mücadele edebilenler içindir. İyi olanlar değil; hayatta kalmak için savaşanlar yaşar.

Şöyle bir bakın dünyaya... İnsanların büyük bir kısmı açlıkla mücadele edip yaşam savaşı verirken, bir kısmı harcayamayacağı kadar çok parasını daha da çoğaltmanın derdinde.
Kimi karnını doyurmaya çalışıyor, öteki zayıflamaya. Kimi tatilde nereye gideceğini düşünüyor, kimi başını sokacak bir yer arıyor. Biri hastalıkla boğuşup yaşam mücadelesi verirken, diğeri strese giren köpeğini psikoloğa götürüyor.

Sonuçta herkes bir var olma mücadelesi içinde. Kimi serveti için yaşıyor, kimi onuru, kimi çocukları, kimi de sadece nefes alıp vermek için... Yaşam sınırlı. Hiç kimse ölümsüz değil. Ve hayat, herkes için akıp geçiyor.

Günahlarımızla, sevaplarımızla göçüp gideceğiz bu dünyadan. Ama böyle baktığında, yaşamın tek başına bir........

© Sözcü