Dünya dediğimiz şey iki insan arasında gerilmiş boşluğa verilen isimdir. O boşluğu söz ve eylemlerimizle iskana uğratır, kalabalıklaştırırız. Anlamak, o kalabalığı aşıp, boşluğun oluşturduğu gürültüyü geçip muhataba varmaktır. Bir muhatabı anlama veya tanıma çabasını araya giren yabancılaşma katmanlarını eleme, sis perdelerini yırtma ve asıl olana doğru saflaştırma çabası olarak da düşünebiliriz.

Bu nedenle, zahirden batına, sembolden anlama, nesneden öze, eşyadan Zat’a olan düşünsel yolculuk bir nevi fenomenolojik tezkiye sürecidir ve birkaç istasyondan geçmeyi gerektirir. Bir mektuptan hareketle o mektubu yazana ilişkin çıkarım yaparken, farkında olalım veya olmayalım, çeşitli zihinsel sıçramalar yaparız.

Yaptığımız sıçramalardan bir tanesi somut bir nesneden o somut nesneye benzeyen başka nesnelerin toplamını dile döken kavrama yaptığımız sıçramadır. Mesela bir sandalye ile muhatap olduğumuzu düşünelim. Her sandalye gibi o sandalyenin de üstünde sandalye kavramı diye bir bulut dolaşmaktadır. Dört ayaklı bir nesneyi mesela masa değil de sandalye olarak teşhis edebilmek için o nesneden ayrılıp o bulutla bağını kurup sonra ona geri dönmemiz gerekiyor. O somut ve soyut tüm nesnelerimizin üstünde dolanan bulutlar dünyayı “dil” suretinde kavramımıza imkan........

© Serbestiyet