Bu yazın en sevdiğim zamanlarından biri de neredeyse her sabah Paşabahçe vapuruyla adadan inip akşam da aynı vapurla adaya dönebilmekti. Gerek Paşabahçe vapurunun kendisi gerekse de onunla seyahat eden ahali bize bir yaşama kültürünü gösterir. Toplumumuzdaki yaşça büyük ağabeylerimize, toplum yöneticilerimize de yer yer rastladığım vapurun yine en keyifli anları onlarla yaptığım sohbetlerdi.

Geçenlerde bu sohbetlerden birinde değerli bir büyüğüme “Türkiye yakın zamanda eğitim seviyesinde ilerleme kaydedip, mevcut yanlışlardan döner mi?” dediğimde aldığım cevap moralimi bozmaya yetmişti.

1980 ihtilal dönemlerini, sağ - sol üniversite olaylarını, siyasi ve ekonomik krizleri yaşayan büyüğüm cevabında “Mois Paşa şimdi durum farklı, tarihinden habersiz, hakikati görme erdeminden uzak, eğitimsiz bir nesil önümüzde büyüyor! İşte bu yüzden umutsuzum” demişti.

Nitekim başka bir ağabeyim geçenlerde buna paralel eve tedaviye gelen fizyoterapistin sorusu üzerine daha “Erdal İnönü’nün kim olduğundan habersiz, İsmet İnönü için de ismini duymuştum!” demesini hayretle anlatmıştı.

Değerli tarihçi İlber Ortaylı ‘İnsan Geleceğini Nasıl Kurar?’ kitabında bu konuyla ilgili şöyle bir tespitte bulunmuş: “Neden Türkiye’de eğitim 150 senedir nitelikçe gelişmişken son yarım asırdır düşüşe geçip geriliyor? Mesele sadece okul açmak, öğretmen yetiştirmek değildir, toplum eğitimle........

© Şalom