Kendisine, biat ettiklerine, menfaat elde ettiği herkese, her şeye âşık olmuş, dünyayı dış görünüşüyle algılayan, şekilcilikten ve hamasi konuşmalardan öteye gidemeyen, biat ettiklerini ve kendisini hatasız gören bizler bu zavallılıkla ve bu bağnazlıkla nereye kadar gideriz acaba?

Nefsimizin emrinde, şeytanın yolunda yaşamak, namaz kılar, oruç tutarken, Kur'an okurken, ibadetlerimizi yerine getirirken bile nefsimizin, şeytanın esaretinde yapmak, ibadetlerimizi ortalığa sererek dünyevi çıkarlarımız için kullanmak bir nevi şirk ve şeytani bir arzu değil de nedir?

Allah’tan isterken bile kullara yalvarmak, kullardan beklemek, kullardan........

© Pusula Gazetesi