Weinig mensen zullen zo’n draaideurrelatie met Nieuwegein hebben als Ilona Dekker (62) – en dat voor een geboren en getogen Amsterdamse, die in Osdorp en Slotervaart is opgegroeid. Ze is nu voor de derde keer in haar leven weer in Nieuwegein neergestreken, met partner en al, maar dat vindt ze niet zo erg.

Het biedt, niet in de laatste plaats, relatieve rust als ze weer eens met een ingezonden brief in Het Parool staat. Hier lezen ze deze Amsterdamse krant immers niet zo veel als in de hoofdstad.

Elke ochtend, vaak direct na het opstaan om half zes, installeert Dekker zich op de zwarte fauteuil, met een cappuccino en kat Amy. Dan leest ze de kranten digitaal en schrijft ze ingezonden brieven. Dat mag nog maximaal een uur van zichzelf, want het liep enige tijd uit de hand. Toen was ze er elke ochtend wel drie uur lang mee bezig.

Hoe is het allemaal begonnen?

“Mijn eerste brief werd drie jaar geleden geplaatst. Ik hoorde op de radio dat men medische mondkapjes wilde verplichten in plaats van niet-medische, terwijl ik mensen om me heen in winkels die dingen überhaupt verkeerd zag dragen. Daar ergerde ik me aan. Ik ben gaan googlen hoe ik een brief naar Het Parool kon insturen.”

Waarom onze krant?

“Ik ben ermee opgegroeid, en mijn moeder leest hem. En het grappige is dat mijn partner zelf ooit journalist voor Het Parool is geweest, ik ken hem al veertig jaar. Nou ja, en na het inzenden hoorde ik eerst niets terug. Jullie voorgangers lieten het niet weten als je werd geplaatst. Mijn moeder belde me een paar dagen later, en die zei: je staat in de krant. Dat vond ik........

© Parool