Nemogućnost ovog društva da se jasno suoči sa zločinima počinjenim u ratu devedesetih, korištenje zločina i žrtava da bi se aktuelna stvarnost usložnjavala i dovodila do svoje nemogućnosti opstanka, najveći je suštinski poraz i najdublja brazda razdjeljivanja unutar ove zemlje. Iz godine u godinu iznova se vraćamo na iste one rezove koji nam skraćuju manevarski prostor pomirenja, onog istinskog pomirenja bez zadrške, udaljavajući se u onim suštinskim ljudskim poimanjima razmjera onoga što smo jedni drugima učinili do te mjere da sve izgleda kao da se rat u onom stvarnom smislu nikada nije ni završio. Mračni duh devedesetih ostao je sastavni dio našeg poimanja odnosa unutar ove zajednice, odsustvo onog minimalnog konsenzusa o događajima iz rata sve više se ukotvljava kao dugotrajno ograničenje pred kojim će se lomiti i neke buduće generacije.

Čitajte kolumne Đorđa Krajišnika:

I upravo pitanje onih koji dolaze poslije nas stoji kao naš najveći sadašnji teret. Potpuno nesređeni........

© Oslobođenje