Yanımızda, karşımızda, çaprazımızda, her yerdeler, yeter ki yok sanmadan var olduklarını bilelim, kimler mi, iyi insanlar? İyi insanların var olduğunu görmek kadar varlıklarını kabul edip önemsemek, kendi eksik ve kısalıklarımızın farkına varıp mütevazı bir duruşla yaşama tutunmamız gerek. İyi insanlar üzerlerinde etiket taşımazlar, özel bir amblemleri, renkleri, standart davranış şekilleri, parola, şifreleri de yok. İyi insan, iyi olmayı beyninde, yüreğinde, dimağında kabullenip tüm konuşma, davranış, yaklaşım ve tavırlarına, tarzlarına aktarımı başarabilen bilinçli insanlardır. İyi insan olmanın ilk ve temel şartı belki de bilinç sahibi olmaktır. Bilinç sahibi olmak tüm süreçlerde iyi, kötü, doğru, yanlış ayırımını en kısa sürede yapabilme yeterliliği ve bu kazanımı önyargısız, çıkar hesabı yapmadan adaletlice hayatına uygulama şeklidir.
İyi insan dediğimiz de; duruş sahibi, çizgisi olan, duruşu ve çizgisi prensip ve hasletlerle dolu kendine has doğruları belirgin, etik temelinde yaşamdan kopmayan, tüm insanlara insan kimliği ile bakıp değerlendirebilen olgun, erdemli insandır. İyi insan paylaşımcıdır, paylaşmak el ilanı dağıtmaktan çok öte bazen elindeki birikimi bazen bilgisini ve görgüsünü bazen spesifik tespitlerini ve saptamalarını, iyiliği bu noktalarda daha bir belirginleşir çünkü belirgin olması için en küçük bir abartı, anlatım, gösteriş yoktur.
İyi insan kavgacı olmaz, tartışma ve eleştirilmekten de uzak durmaz, kabul eder, yeter ki pozitif ve yapıcılığı, katılımcılığı, iyi niyeti görüp hissedebilsin. Hitabı, sohbeti olduğunca zarif ve anlaşılabilirdir iyi insanın, dobra olmakla kaba olmak farkını iyi........

© Önce Vatan