Stadig får vi høyre at vi er for mange uføretrygd her i landet og at vi må få fleire i arbeid gjennom eit inkluderande arbeidsliv.

Eg har ikkje tal på kor mange gonger eg har høyrt politikarane kome med dei same frasane om kor viktig dette er og at det skal lønne seg å arbeide.

Min meining er at vi er langt frå å ha eit inkluderande arbeidsliv og at det ikkje alltid er sånn at det lønnar seg å arbeide. Mange år som kreftpasient har gitt meg mykje uønskt kompetanse på området.

«Det er ikkje alltid er sånn at det lønnar seg å arbeide.»

Først vil eg få presisere at mange av dei som er uføre som absolutt har rett til å ta imot trygd, og dei sjølvsagt skal behandlast med respekt. Ferdig snakka.

Etter at eg blei alvorleg sjuk i slutten av 2019 har eg stor sett jobba heile tida, enten redusert eller full tid, både av økonomiske grunnar og fordi det gjer meg glede og gå på jobb og føle at eg framleis er den gamle Eli.

Regelverket er slik at enten du er 20 prosent eller 100 prosent sjukmeld så får du eit år på deg før du må over på arbeidsavklaring og inn i den store NAV-kverna.

Du blir med andre ord ikkje påskjønna om du klarer å halde deg inne i arbeidslivet nesten hundre prosent og dermed betaler både skatt og utviklar deg sjølv som arbeidstakar.

«Nav og eg har det ikkje så greitt saman.»

Dei fleste vel å sjukmelde seg 100 prosent fordi dei ikkje får........

© NRK