Dün akşam üstü bir vesileyle, gittiğim bir alışveriş merkezinin terasına çıkmam gerekti. Terasa çıkınca, kapının en yakınındaki masada üç kız arkadaşıyla birlikte oturmakta olan on iki–on üç yaşlarındaki bir kız çocuğuyla göz göze geldim. Kendimi bu göz göze gelişten hemen çektiysem de kız, yanından geçmek üzereyken gülümseyerek ve onu duymamı istediği anlaşılan bir ses tonuyla “Merhaba” dedi bana. Bu sefer dikkatlice baktım kızın yüzüne. Hayır, tanımıyordum onu. Emin olmak için daha da yakından baktım. “Merhaba ama sanırım beni birine benzettin ve ben galiba sandığın kişi değilim” dedim. Güzel kız tatlı tatlı gülümsüyordu, arkadaşları ise merakla bizi izliyorlardı. Kız: “Arkadaşlarımla ‘Doğruluk mu, Cesaret mi?’ oyunu oynuyoruz. Ben cesareti seçtiğim için kapıdan giren ilk kişiye ‘Merhaba’ demem gerekiyordu, kapıdan ilk siz girdiniz” dedi.

Bu dört arkadaşın oyununa bilmeden dahil olmuş olmak hoşuma gitmişti. Ben gülerek ve masadaki herkese bakarak: “Ooo desenize bu akşamın şanslısı benim o zaman. Ankara’nın en cesur kızına denk geldim” deyince kızlar da gülmeye başladılar. İyi eğlenceler dileyip ayrıldım yanlarından.

*****

Her gün bilmeden ve/veya farkında olmadan........

© Nokta Haber Yorum