Θυμώνω πολύ με όσα διαβάζω για το περιστατικό στο σχολείο της Κυψέλης. Θυμώνω που όλοι ρίχνουν το ανάθεμα στην 16χρονη, η οποία -αδιαμφισβήτητα- έκανε εγκληματική ενέργεια.

Από τύχη δεν υπήρξε θύμα. Μήπως να μην αφήναμε άλλο στην τύχη την εξέλιξη της εγκληματικής συμπεριφοράς ενός νέου παιδιού που δεδομένα χρειάζεται βοήθεια;

Αρκετά “πετάχθηκε” σαν τρίχα από το ζυμάρι.

Η ταπεινή, προσωπική μου, άποψη είναι πως όταν ένα ολόκληρο σύστημα έχει απογοητεύσει ένα παιδί, είναι υπεύθυνο για ό,τι συμβαίνει στη συνέχεια.

Θυμώνω λοιπόν, με την κάλυψη της είδησης που αφοσιώνεται στο ποινικό μητρώο της 16χρονης. Θυμώνω με τον Ιορδάνη Χασαπόπουλο, έμπειρο παρουσιαστή πρωινής ενημερωτικής εκπομπής, που αποκάλεσε ένα παιδί (το όποιο -ό,τι και αν έχει κάνει) προβληματικό. Λες και η απόδοση χαρακτηρισμού δικαιολογεί πράγματα. Ή λύνει.

Θυμώνω με το αίτημα της κατάληψης στο σχολείο που έγινε το περιστατικό, να αποβοληθεί το κορίτσι. Eξυπακούεται πως αντιλαμβάνομαι τον τρόμο παιδιών -και γονιών- για το μαχαίρωμα στο χώρο του σχολείου. Στο τέλος της ημέρας όμως, οι συνομήλικοι του κοριτσιού κάνουν ό,τι και οι ενήλικες: την πετούν να πάει πιο πέρα, να γίνει πρόβλημα άλλων. Όχι να βοηθηθεί. Ως προς την αδυναμία των εφήβων να μπουν στη θέση ενός συνομήλικου τους και να προσπαθήσουν να βοηθήσουν, φταίμε πάλι εμείς, οι ενήλικες -και το σύστημα στο οποίο ζούμε, που προωθεί το “ο σώζων εαυτόν, σωθήτω”.

Θυμώνω με όλους άλλους ενήλικες και γιατί “κατασπάραξαν” μια έφηβη, την οποία -κατά τα φαινόμενα- ΕΝΑΣ δεν προσπάθησε να κατανοήσει/φροντίσει, εξαιρουμένης της καθαρίστριας του σχολείου -που σε μια άλλη μεγάλη στιγμή της ελληνικής εκπαίδευσης, τελεί και χρέη επιστάτη. Ήταν ο μόνος άνθρωπος που την προσέγγισε ειρηνικά και της είπε “μην κάθεσαι μόνη σου. Αν δεν έχεις κάποιον να κάνεις παρέα, έλα μαζί μου”.

Γιατί δεν το είπε κάποιος άλλος; Μάλλον επειδή ο στόχος........

© news247